
Not: Beyaz misk, Himalaya dağlarının eteklerinde yaşayana bir cins (erkek) ceylanın karın altındaki derisindeki bir bezden çıkarılan, hoş kokulu, kıymetli, hayvansal bir maddedir. Günümüzde artık daha çok kozmetikte kullanılmakta olan bu baharat, özellikle Osmanlı Mutfağı’nda bazı (et-meyve birlikteliğine örnek çok özel) yemeklerde ve bazı tatlılara da eklenmektedir. Seçkin aktariyelerde mevcuttur.
MALZEMELER:
1 su bardağı pirinç
8 su bardağı su
3 su bardağı şeker
1 tatlı kaşığı zerdeçal
1 tatlı kaşığı safran
3/4 su bardağı gül suyu
3 yemek kaşığı patates nişastası veya buğday nişastası
1 gr beyaz misk
süslemek için:
file badem
kuşüzümü
badem
YAPILIŞI:
Tercihan ince uzun taneli pirinç, ezmeden, nişastası gidene ve duru su akana kadar yıkanır. Üzerini bir iki parmak geçecek kadar su ile, yumuşayana kadar haşlanır. Mümkünse basmati pirinç, yoksa jasmine pirinç kullanılmalıdır. Ayrı bir kapta, safran, zerdeval ve gülsuyu ıslatılıp bekletilir. Nişasta yeteri kadar su ile küçük bir kâsede ezilir. Zerdenin berrak olması için mümkünse patates nişastası tercih edilmelidir. En az yarım saat bekletilen safran+zerdeçal+gülsuyu karışımı da, homojen ve boza kıvamına getirilmiş nişastalı sıvı ile iyice karıştırılır. Şeker ve haşlanmış pirinçler de eklenip, zerde iyice koyulaşana kadar kaynatılır. İndirmeden biraz evvel 1 toplu iğne başı kadar ( yaklaşık 1 gr) misk katılır. Altüst edilip bir iki taşım daha kaynatılır. Servis kâselerine boşaltılan zerde ılınmaya bırakılır. Üzeri arzuya göre, file badem, kavrulmuş badem, kuş üzümü, çam fıstığı ile süslenir. Soğuk olarak servis edilir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder